Πώς να ζούμε στο παρόν Μαθαίνουμε την τέχνη του πώς να ζούμε στο παρόν από τον Ράμανα. Ακούραστα, εκείνος μας διαβεβαιώνει ότι τούτο είναι εφικτό επειδή η φυσική μας κατάσταση είναι η σιωπή. Οι σκέψεις βρίσκονται μόνο στην επιφάνεια όταν είναι αναγκαίες, ενώ στα βάθη επικρατεί καταλυτική σιωπή — ένας απεριόριστος χώρος εντελώς κενός από οποιαδήποτε σκέψη.
Εξ ορισμού, η φυσική κατάσταση είναι επίσης και η δική μας κατάσταση. Αυτή δεν είναι κάτι που μας δόθηκε, οπότε δεν μπορούμε να την χάσουμε. Ως εκ τούτου, γεννιέται το ερώτημα ως προς το τι μας εμποδίζει να έχουμε επίγνωση της φυσικής μας καταστάσεως. Το εμπόδιο είναι η άγνοια που έχουμε για τον αληθινό μας εαυτό.
Η λύση είναι, επομένως, η Εαυτογνωσία, να ανακαλύψουμε την αλήθεια για το ποιοι είμαστε. Το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι η γνώση του εαυτού μας. Οι γνώσεις που έχουμε, όσο μεγάλες κι αν είναι, αφορούν τα αντικείμενα, αφορούν το σύμπαν. Από την άλλη, αγνοούμε το υποκείμενο, τον θεατή, εκείνον από τον οποίο ολόκληρος ο ορατός κόσμος εξαρτάται. Ως εκ τούτου βλέπουμε τον Ράμανα να τονίζει την προτεραιότητα που έχει η Εαυτογνωσία, δεδομένου ότι αυτή κατέχει το κλειδί για την ευτυχία μας. Πώς έτσι; Διότι αυτή οδηγεί στην ανακάλυψη της φυσικής μας καταστάσεως. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι επί του παρόντος βρισκόμαστε στη συνηθισμένη κατάσταση όπου δίνουμε προτεραιότητα στην σκέψη. Θεωρούμε ότι η ευτυχία ενυπάρχει σε αντικείμενα και απεχθανόμαστε την αδράνεια και την απουσία σκέψεων.
Κατά συνέπεια, επικρατεί νοητική ανησυχία. Αντιθέτως, στη φυσική κατάσταση, ο νους σιωπά εντελώς —δεν επικρατεί νοητική φλυαρία— αλλά νιώθεις υπέρμετρα άγρυπνος. Οι συλλογισμοί και οι σκέψεις έχουν καθαρά λειτουργικό χαρακτήρα. Δεν υπάρχουν εκ των υστέρων σκέψεις μήτε μελλοντικές βλέψεις.
Η ευτυχία θεωρείται ότι είναι εγγενής, εντός. Σαν αποτέλεσμα, μας διακατέχει ειρήνη, μια ειρήνη που δεν διαταράσσεται από τη δραστηριότητα